“UMUT” koymuştu minik kuşun adını, küçük kız. Her sabah, yeni güne uyandığında; yanına ilk gelen UMUT olurdu. Gözyaşlarının uykuya yenilip de, kuruyan damlacıklarını da Umut silerdi, minicik diliyle. Göz göze gelirler, bakışırlardı. Masmavi tüylerini, boynuna boynuna dolardı kanat çırpışlarıyla. Odanın ...
Devamı »Yazarın Arşivi: aysen
Akıllı Telefon (muş)…!
Lambada cin var! Dedi ki; bilirim ben her şeyi! Dedim ki; mesela neyi? Dedi ki; akla hayale gelmedik her bir şeyi! Dedim ki; peki… -Söyle bakalım; 5 dakika sonra ne olacak? -Bundan kolay ne var ki! 5 dakika sonra ...
Devamı »Oyun değilmiş aslında!
HANİ ÇOCUKLUĞUMUZDA, ŞANS, TALİH, KADER, KISMET… 5 kuruşa… DİYE BİR OYUN VARDI. Elimizde, dibi tükenmez kalemin kapağı ile desteklenmiş; mini minnacık kalemlerle, O yaldızlı kağıtları kazımaya çalışırdık ya! Oyun değilmiş aslında… Tükenmez kalem de tükenirmiş! “Canım…” Dediklerin de gidermiş! Hem ...
Devamı »“Gayretkeş Kardelen” gibiyiz hepimiz!
BEN DAHİL, HEPİMİZ SIKILDIK BU HAYATTAN… Sen de dahil, o da, öbürü de! Koş, koş, koş… Nereye kadar? Nereye kadar bu çırpınış? Vurdumduymazların olmuş dünya! Güneş’e kavuşmaya gayretkeş kardelen gibiyiz! Kavuşunca öleceğini bilmeyen. Ya da bilip de bile bile kavuşayım ...
Devamı »Tarifi yok ki!
Mutluluğu tarif et deseler… Mümkün değil ki! Ne tarife sığar, ne kelimelere… Ne alınır, ne de satılır. İçinde yaşarsın alabildiğine. Yaşamak istediğince. Bir küçücük sevgi kırıntısı bile yeter, mutlu olmak isteyene. An’dır… Senindir… Yaşamak istediğin sürece de sana ait kalacaktır. ...
Devamı »